برخی والدین، درست مثل نجاری که تنهٔ درخت را بُرش میزند و از آن چند صندلی میسازد، طبق نقشه، برای تربیت فرزندانشان طرحی کامل و دقیق در ذهن دارند. آنها آيندهٔ فرزندان را بهدقت تصور میکنن. میکوشند تا آنها را طوری شکل دهند که به آن طرح ایده آل تبدیل شوند. در مقابل، والدینی هستند که برای شکل دادن به فرزندان تلاشی نمیکنند. آنها به باغبانی میمانند که از کودک همچون گیاهان حساس باغچه مراقبت میکند. فرزندان را در بستری امن و آزاد پرورش میدهند و اجازه میدهند تا هر یک از آنها، موجودی مستقل و یگانه دارای خلاقیت شود. کتاب خودت پژوهش کن نیز در افزایش خلاقیت کودکان موثر است.
کتاب باغبان و نجار اثر آلیسون گوپنیک است. او استاد روانشناسی رشد و کودک در دانشگاه برکلی است. آلیسون هم مادر و هم مادربزرگ است. او به ما میآموزد که باغبان باشیم، نه نجار. این کتاب ارزشمند را به تمام والدین عزیزی که به آینده و تربیت فرزندشان اهمیت میدهند پیشنهاد میکنیم. مترجم این کتاب مریم برومندی است. این اثر را از نشر نو تهیه کنید.

بخشی از کتاب باغبان و نجار
همانطور که بچهها از یک موجود کاملاً وابسته به یک فرد کاملاً مستقل تبدیل میشوند، باید از افرادی که (بیشتر اوقات) بازی میکنند، به افرادی که (بیشتر اوقات) کار میکنند، تبدیل شوند. این تغییر، اتفاقات و تغییرات بنیادینی را در ذهن و مغز بچهها میطلبد. والدین، مراقبتکنندگان و معلمها باید این تغییر را به شیوهای مدیریت کنند که درعینحال که فواید بازی را برای کودک حفظ میکنند، فواید کارکردن را هم در او فعال کنند. مدارس، مهمترین مؤسساتی که ما برای مدیریت این تغییرات از آنها استفاده میکنیم، بهشدت در اجرای این دو امر مهم ضعیف عمل کردهاند. آیا امکان بهبود آنها وجود دارد؟
در بخشی از کتاب باغبان و نجار می خوانید، یکی از اساسیترین کارکردهای دوران کودکی، مجاز بودن برای نوآوری و تغییر است. در حقیقت، به طرز تناقضآمیزی اگر نسلهای گذشته شیوههای جدید را به کار نمیبردند، امروز هیچگونه فرهنگ و سنت خاصی هم وجود نداشت. بدون رخدادن حوادث جدید و بیسابقه، تاریخی وجود نخواهد داشت. در دوران بلوغ و نوجوانی، بچهها بهطور مشخص، شیوههای جدید لباس پوشیدن، رقصیدن، صحبتکردن و حتی فکرکردن را ابداع میکنند. چگونه میتوان هم فرهنگ و سنتهای گذشته را حفظ و به نسل جدید منتقل کرد، و هم به بچهها اجازه و شجاعت برای ابداع شیوههای کاملاً جدید را داد؟
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.